นิทานธรรมชาดก เรื่อง สิ่งที่ดวงช้าดวงเร็วมีอยู่

     

ครั้งก่อนโน้น พระโพธิสัตว์เจ้าได้เป็นอำมาตย์คนโปรด ซึ่งเรียกว่าอำมาตย์แก้วของพระเจ้าพรหมทัต ในกรุงพาราณสีฯ พระเจ้าพรหมทัตพระองค์นั้นตามปกติพระองค์มีอัธยาศัยเฉื่อยชาต่อราชกิจ พระโพธิสัตว์เจ้าคิดหาอุบายที่จะสอนท้าวเธออยู่เสมอ เพื่อให้ท้าวเธอทรงขยันขันแข็งขึ้นต่อราชกิจใหญ่น้อย อยู่มาวันหนึ่ง เมื่อพระเจ้าพรหมทัตเสด็จประพาสพระราชอุทยาน พร้อมด้วยหมู่อำมาตย์ราชบริวาร ได้ทอดพระเนตรเห็นตัวกะพองช้างเดินงุ่มง่ามอยู่

พระเจ้าพรหมทัตซึ่งตรัสถามพระโพธิสัตว์ว่า สัตว์ตัวนี้ชื่ออะไร พระโพธิสัตว์กราบทูลว่า ชื่อตัวกะพองช้างเจ้าค่ะ จึงตรัสว่า สัตว์ที่เกียจคร้านตัวนี้มันเดินวันยังค่ำก็คงไปได้เพียงนิ้วหนึ่งหรือสองนิ้วเท่านั้น เฮ้ย เจ้าตัวกะพองช้าง ความไปของเจ้าช้านัก เมื่อไฟป่าไหม้มา เจ้าจะทำอย่างไร  เมื่อพระโพธิสัตว์ได้สดับพระราชดำรัสดังนี้ก็ได้โอกาสกราบทูลขึ้น ดังที่ได้ยกขึ้นแปลไว้แล้วข้างต้นนั้นฯ ขออธิบายตัวกะพองช้างไว้ให้เป็นที่เข้าใจของท่านผู้อ่านผู้ฟังทั้งหลาย คือตัวกะพองช้างนั้นก่อนที่มันจะเดิน มันจะต้องโยกตัวเสียก่อน หรือมันอยู่ดีๆ มันก็โยกตัวอยู่เป็นนิตย์ มันอาศัยอยู่ตามโพรงไม้และตามรู เมื่อมีไฟไหม้ป่ามันก็หลบเข้าไปในรูซึ่งมีอยู่ในแผ่นดิน ตัวชนิดนี้ข้าพเจ้าไม่เคยเห็นฯ

บทความแนะนำ