นิทานไทย เรื่อง กระเช้าสีดา

     

พรายไม้กับพรายน้ำเป็นภูตตัวเล็กๆ ซึ่งปกติคนธรรมดาจะไม่สามารถมองเห็นพวกเขาได้ แต่ถ้าต้องการแสดงตนให้ใครเห็นก็จะใช้วิธีแปลงร่างเป็นรูปลักษณะต่างๆ ได้ตามต้องการ ภูตพรายทั้งสองกลุ่มนี้มีนิสัยชอบเล่นสนุกสนาน มักมาประชุมกันเพื่อร้องรำทำเพลงและต่างนิยมชมชอบคนดี หากเจอผู้มีจิตใจเมตตากรุณาชอบช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่น พรายไม้ซึ่งเป็นภูตเพศชายและพรายน้ำซึ่งเป็นภูตเพศหญิงก็จะแสดงตัวในลักษณะสวยงามออกมาสนทนาปราศรัยด้วยอย่างสนิทสนม แต่สำหรับผู้ที่มีจิตใจชั่วร้าย ภูตพรายทั้งสองก็สามารถบันดาลให้มีอันเป็นไปในทางไม่ดีได้เช่นกัน

หนูน้อยขันทองอยากจะเห็นพรายไม้และพรายน้ำจึงตั้งใจประพฤติตนเป็นเด็กดีตามที่แม่สอนทุกประการ อยู่าวันหนึ่งตรงกับคืนเดือนหงาย เหล่าพรายไม้กบพรายน้ำออกมาชุมนุมกันในถิ่นของพวกพรายไม้ซึ่งมีแสงจันทร์สาดส่องสว่างไสว บรรดาพรายน้ำมอบกระเช้าเล็กๆ ให้แก่พวกพรายไม้คนละใบ เพื่อเล่นเกมแข่งเก็บของใส่กระเช้า พรายไม้ผู้ชนะจะได้เต้นรำกับพรายน้ำเจ้าของกระเช้าผู้น่ารัก หลังจากการเล่นสนุกสนานผ่านไปจนได้เวลาสมควร พวกพรายไม้ก็พากันกลับไปยังที่พักของตน แต่เหล่าพรายน้ำนั้นยังคงช่วยกันเก็บกระเช้าที่ตกอยู่กระจัดกระจายมารวมไว้อย่างเป็นระเบียบ

หนูน้อยขันทองเดินออกมาเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจท่ามกลางแสงจันทร์คืนวันเพ็ญ ครั้นเห็นกระเช้าใบเล็กๆ น่ารักลอยไปรวมกันเป็นกองใหญ่ ขันทองก็ช่วยเก็บกระเช้าที่ยังเหลืออยู่มารวมไว้จนหมดและนั่งดูด้วยความสนใจอยากจะได้ไปเล่นบ้าง แต่ไม่กล้าหยิบฉวยเอาตามอำเภอใจเพราะยังไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของ ทันใดนั้นหนูน้อยขันทองก็รู้สึกว่ามีมือเย็นๆ มาแตะที่เปลือกตา ทั้งนี้เพราะบรรดาพรายน้ำพึงพอใจในความเอื้อเฟื้อและซื่อสัตย์สุจริตจึงบันดาลให้ขันทองสามารถมองเห็นพวกเธอได้

หนูน้อยขันทองรู้สึกดีใจส่งยิ้มให้กับเหล่าพรายน้ำซึ่งมีใบหน้างดงาม ตัวขนาดตุ๊กตาคือสูงสักห้าสิบเซ็นติเมตร ทั้งสองฝ่ายต่างพูดคุยกันอย่างสนิทสนม พวกพรายน้ำได้เล่าเรื่องราวของกระเช้าใบเล็กๆ ให้ฟังว่ามันคือ กระเช้าสีดา เป็นผลของไม้เถาชนิดหนึ่ง โดยมีประวัติเกี่ยวข้องกับเรื่องรามเกียรติ์ด้วยแต่เดิมเป็นกระเช้าของนางสีดา ซึ่งทำตกไว้ในป่าระหว่างที่ถูกเจ้ายักษ์ทศกัณฐ์อุ้มนางเหาะหนีเพราะต้องการลักพาตัวไปจากพระราม เหล่าเทวดาเจ้าป่าเกรงว่ากระเช้าจะสูญหายไปจึงบันดาลให้งอกรากออกมากลายเป็นไม้เถาและมีผลสืบมาจนถึงปัจจุบัน เพื่อเป็นที่ระลึกถึงนางสีดา

ก่อนจากกันพรายน้ำได้มอบกระเช้าสีดาให้หนูน้อยขันทองไว้เป็นที่ระลึก โดยให้เลือกหยิบเอาตามใจชอบ ขันทองอยากจะได้หลายๆ ใบเพื่อเอาไปฝากแม่และเพื่อนๆ แต่ก็เกรงใจหยิบขึ้นมาเพียงใบเดียวเท่านั้น เหล่าพรายน้ำจึงหยิบกระเช้าสีดาส่งให้ขันทองจนเต็มอุ้งมือ แล้วใช้มือแตะเปลือกตาของขันทอง เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งเหล่าพรายน้ำและกระเช้าสีดาที่กองอยู่ก็หายไปจนหมดสิ้น ขันทองจึงรีบกลับบ้านและเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้แม่ฟัง เธอรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้พบกับเหล่าพรายน้ำเพราะเชื่อฟังคำของแม่ที่อบรมสั่งสอนให้เป็นคนดี

บทความแนะนำ